زمینه و هدف: اعتقاد بر این است که مکان قرارگیری آپاندیس در زنان حامله به دنبال رشد جنین و افزایش اندازه رحم تغییر می یابد. بنابراین انتظار می رود در صورت ابتلا زنان حامله به آپاندیسیت حاد، علائم بالینی به قسمت های بالا و کناری تر حفره شکم منتقل گردد، این موضوع می تواند در نحوه تشخیص آپاندیسیت حاد و مکان برش جراحی موثر باشد. مواد و روش ها: به منظور بررسی موقعیت آناتومیکی آپاندیس در زنان حامله یک مطالعه به صورت توصیفی مقطعی بر روی 240 زن حامله انجام شد. در این بیماران هنگام جراحی لاپاراتومی یا سزارین موقعیت آناتومیکی آپاندیس نسبت به نقطه مک برنی ارزیابی گردید. بیماران در دو گروه فول ترم (سن جنین 37 ³ هفته) و پری ترم (سن جنین 20-37 هفته) تقسیم شدند. موقعیت قرارگیری آپاندیس در 50 بیمار دیگر شامل مرد و زن غیر حامله به عنوان گروه کنترل مورد مطالعه قرار گرفت. یافته ها: در 188 بیمار (78.3%) آپاندیس در محدوده برش مک برنی قرار داشت. در 52 بیمار (21.7%) مکان قرارگیری آپاندیس به فضای زیر کبد (28 بیمار) و فلنک راست (24 بیمار) تغییر یافته بود. در 46 بیمار سکوم در فضای زیر کبد و فلنک راست قرار داشت، فقط در 6 بیمار به طور واضح تغییر مکان قرارگیری آپاندیس به طرف بالا و کناره راست حفره شکم مشاهده گردید. مقایسه موقعیت آناتومیکی آپاندیس و سکوم در بیماران فول ترم و پری ترم با 50 بیمار گروه کنترل بر اساس آزمون کای اسکور دارای تفاوت آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری: موقعیت قرارگیری آپاندیس در زنان حامله با بزرگ شدن رحم معمولا تغییر نمی کند. در اینگونه بیماران هنگام شک به آپاندیسیت حاد و بدون عارضه، مبنای آناتومیکی برای تشخیص بالینی و مکان برش جراحی مانند افراد غیر حامله بوده و ربع تحتانی راست شکم و نقطه مک برنی پیشنهاد می شود.